H αποκατάσταση των μυοσκελετικών παθήσεων, αρχικά στηρίζεται σε μία σωστή αξιολόγηση και εκτίμηση της πάθησης, στον καθορισμό των συμπτωμάτων, στη σωστή διάγνωση και τέλος στο σχεδιασμό του προγράμματος άσκησης. Κύριος στόχος ενός προγράμματος άσκησης πρέπει να είναι ο περιορισμός των συμπτωμάτων, η επανάκτηση της λειτουργικότητας, η πρόληψη των υποτροπών και η επανένταξη στις προηγούμενες καθημερινές και αθλητικές δραστηριότητες.

Τα εξειδικευμένα προγράμματα άσκησης μπορούν να εφαρμοστούν είτε σε συνέχεια της θεραπευτικής μας προσέγγισης στην αποκατάσταση διαφόρων μυοσκελετικών παθήσεων ( οστεοαρθρίτιδα, οσφυαλγία, κύφωση, τενοντίτιδα ώμου, κάκωση γόνατος κ.α.) είτε ως ανεξάρτητα προγράμματα άσκησης για τα άτομα που απλώς θέλουν να γυμναστούν για πρόληψη, υγεία και ευεξία (π.χ. πρόληψη οστεοπόρωσης). Είναι πολύ σημαντικό να τονίσουμε, ότι σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να σταματήσουμε δια βίου την άσκηση, επειδή κάποια στιγμή είχαμε κάποια μυοσκελετική πάθηση με έντονο πόνο. Ίσα ίσα θα πρέπει να συνεχίσουμε τη σωστή άσκηση, που θα μας βοηθήσει μακροπρόθεσμα, να ανακτήσουμε τη λειτουργικότητά μας, την ποιότητα της ζωής μας και κάνουμε μία σωστή πρόληψη τυχόν υποτροπών.

Στα εξειδικευμένα προγράμματα πρόληψης-παρέμβασης-αποκατάστασης εφαρμόζονται ειδικές για την κάθε περίπτωση διατάσεις, ασκήσεις μυικής ενδυνάμωσης, νευρομυικής συναρμογής, ιδιοδεκτικότητας και ισορροπίας. Όλα αυτά εφαρμόζονται στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο θεραπευτικού γυμναστηρίου, με πλήρες εξοπλισμό ηλεκτρικό διάδρομο, καθιστό ποδήλατο, πολυόργανο τύπου Air-Machine (λειτουργεί με αέρα και δε φορτίζει τις αρθρώσεις όπως τα κλασσικά βάρη!), μπάλες, λάστιχα, τραμπολίνο, πάγκο γυμναστικής, σανίδες - μαξιλάρια ισορροπίας.

Η μετεκπαίδευση στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα «Άσκηση και Ποιότητα Ζωής», του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στον τομέα της Πρόληψης-Παρέμβασης-Αποκατάστασης και η ολοκλήρωση των σπουδών με Άριστα, μας καθιστούν ειδικούς στην αξιολόγηση και στην δημιουργία ενός προγράμματος άσκησης, σύμφωνα με τις δικές σας ανάγκες και ιδιαιτερότητες! Μη διστάσετε να έρθετε σήμερα για μία συνεδρία αξιολόγησης δωρεάν, να σας γνωρίσουμε από κοντά και να συζητήσουμε τους στόχους σας και πως θα επιτύχετε μία καλύτερη ποιότητα ζωής και ένα πιο υγιές αύριο!

Ο άνθρωπος έχει απομακρυνθεί εντελώς από το φυσικό τρόπο ζωής. Τόσο η κακή διατροφή όσο και η μειωμένη σωματική δραστηριότητα επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό το σώμα και το πνεύμα του ανθρώπου, ο οποίος νιώθει εξαντλημένος σε καθημερινό επίπεδο. Ο συνδυασμός της έντονης σωματικής κόπωσης, από παρατεταμένες στατικές θέσεις (δουλειά γραφείου-καρέκλα-υπολογιστής) και της ελλιπής εκτόνωσης της κινητικής ενέργειας, οδηγούν σε αίσθηση χρόνιας κόπωσης με μυϊκούς πόνους. Η αερόβια άσκηση μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα της χρόνιας κόπωσης, ενισχύοντας την άμυνα του οργανισμού και οδηγώντας σε πλήρη σωματική και πνευματική εκτόνωση. Συνδυάστε ένα πρόγραμμα άσκησης με μυοχαλαρωτικό θεραπευτικό μασάζ και πείτε τέλος στους χρόνια μυϊκούς πόνους!

H οστεοπόρωση είναι ένα φαινόμενο που συνοδεύει τη γήρανση και χαρακτηρίζεται από απώλεια οστικής μάζας, ελάττωση οστικής πυκνότητας και διαταραχή της αρχιτεκτονικής του οστού. Ως αποτέλεσμα είναι η αυξημένη ευθραυστότητα των οστών και ο κίνδυνος καταγμάτων. Στην Ελλάδα 500.000 Ελληνίδες πάσχουν από τη νόσο, ενώ εννέα στα δέκα κατάγματα που συμβαίνουν στο ισχίο είναι οστεοπορωτικά. Για να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά τις επιπτώσεις της οστεοπόρωσης στο σώμα μας, ενδείκνυται η τακτική και συστηματική άσκηση με σωστή ενδυνάμωση των μυών και στόχο στα οστά που παρουσιάζουν προβλήματα (εξειδικευμένη άσκηση τοπικού χαρακτήρα). Εφαρμόζουμε ασκήσεις με αντιστάσεις η οποία σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα επιβραδύνει το ρυθμό αύξησης της οστεοπόρωσης και ενθαρρύνουμε τη δια βίου κατ’ οίκον άσκηση, με την καθοδήγησή μας, μιας και οι θετικές επιδράσεις στα οστά υποχωρούν όταν σταματήσει το ερέθισμα της άσκησης (δια βίου άσκηση).

Tο Pilates τα τελευταία χρόνια έχει μπει πολύ δυναμικά στη ζωή μας και σαν μορφή άσκησης ενδείκνυται για την αποκατάσταση των τραυματισμών καθώς προέρχεται απο το χώρο της φυσικοθεραπείας. Πλέον οι περισσότεροι γιατροί τη συστήνουν ως την καλύτερη μέθοδο για την ανακούφιση από τους πόνους και τη μετεγχειρητική αποκατάσταση.

Δυναμώνει τους εν τω βάθει μύες της σπονδυλικής στήλης, διορθώνει τη στάση του σώματος και τη φυσική μας κατάσταση. Σε πολλές περιπτώσεις μυοσκελετικών προβλημάτων είναι η μοναδική και αποκλειστική μέθοδος εκγύμνασης, για χρόνια προβλήματα στη μέση και στον αυχένα, ακόμα και τρόπος αποφυγής χειρουργείου.

Η καρδιακή ανεπάρκεια είναι μία κατάσταση κατά την οποία η καρδιά αδυνατεί να διατηρήσει επαρκή καρδιακή παροχή προκειμένου να καλύψει τις μεταβολικές ανάγκες των ιστών. Τα χαρακτηριστικά της είναι η εύκολα κόπωση, η δύσπνοια, η μειωμένη ικανότητα άσκησης και η κακή ποιότητα ζωής. Οι διαταραχές που προκαλούνται στους σκελετικούς μύες είναι η μυϊκή ατροφία, η μειωμένη αιμάτωση και οι διαταραχές στο μεταβολισμό των μυών, με άμεσο επακόλουθο τη μυϊκή αδυναμία και την εύκολη κόπωση. Η συστηματική άσκηση σε ασθενείς με καρδιακή ανεπάρκεια βελτιώνει τη λειτουργική δυσλειτουργία της αριστερής κοιλίας της καρδιάς και τις περιφερικές διαταραχές στους σκελετικούς μύες.

Οι καρδιοπάθειες εμφανίζονται στους ασθενείς ως συγγενείς καρδιοπάθειες (βαλβιδοπάθειες, αρρυθμίες, μυοκαρδιοπάθειες κ.α.) και ως στεφανιαία νόσος. Οι συγγενείς καρδιοπάθειες αποτελούν ένα ποσοστό 15-20% των καρδιοπαθειών, ενώ η στεφανιαία νόσος αποτελεί το 80-85% των καρδιοπαθειών. Η άσκηση στις συγγενείς καρδιοπάθειες αντενδείκνυται ή δε βελτιώνει τη λειτουργική ικανότητα των ασθενών. Η συστηματική άσκηση προσφέρει πολύτιμη πρωτοπαθή και δευτεροπαθή προστασία στις εκδηλώσεις της στεφανιαίας νόσου που είναι η στηθάγχη, το έμφραγμα, η αγγειοπλαστική και το by-pass.

Η άσκηση σε ασθενείς με στεφανιαία νόσο, διακρίνεται σε τέσσερα στάδια, καθένα από τα οποία έχει συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Στην πρώτη φάση της αποκατάστασης, σκοπός είναι η διατήρηση του μυϊκού τόνου, της κινητικότητας των αρθρώσεων και η ψυχολογική υποστήριξη του ασθενούς. Πραγματοποιείται κυρίως ενδονοσοκομειακά με παθητικές ασκήσεις, ενεργητικές κινήσεις, ήπιες διατάσεις και αλλαγή θέσεων, με προοδευτική ορθοστάτιση.

Στα επόμενα στάδια αποκατάστασης περιλαμβάνονται οι διατατικές ασκήσεις, η μυϊκή ενδυνάμωση με λάστιχα και αντιστάσεις, η αερόβια άσκηση με περπάτημα και ποδήλατο, οι ασκήσεις νευρομυϊκής συναρμογής κ.α. Οι προσαρμογές μέσω των οποίων η άσκηση βελτιώνει τη λειτουργική ικανότητα των ασθενών με στεφανιαία νόσο είναι κυρίως αιμοδυναμικές, αερόβιας ικανότητας, ανοχής στην κόπωση κ.α. Είτε πάσχετε από οξύ, είτε από χρόνιο καρδιαγγειακό νόσημα, ελάτε να αξιολογήσουμε τη δυνατότητα βελτίωσης της ποιότητας της ζωής σας και να θέσουμε στόχους για ένα πιο δημιουργικό και καλύτερο αύριο!

Kάθε σημαντική διακοπή της κυκλοφορίας του αίματος στον εγκέφαλο έχει ως αποτέλεσμα το εγκεφαλικό επεισόδιο. Το αποτέλεσμα ενός εγκεφαλικού επεισοδίου μπορεί να είναι η ημιπληγία (πλήρης παράλυση μίας πλευράς) και η ημιπάρεση (μερική παράλυση μίας πλευράς). Οι μύες του σώματος ατροφούν και η κινητικότητα των αρθρώσεων δυσχεραίνει, με αποτέλεσμα τη δυσκολία στην αυτοεξυπηρέτηση και στην ποιότητα ζωής του ατόμου.

Με την άσκηση επιτυγχάνεται:

• Bελτίωση της μυϊκής λειτουργικής ικανότητας άνω και κάτω άκρων .
• Aύξηση εύρους κίνησης των δυσλειτουργικών αρθρώσεων.
• Kαλύτερη ισορροπία κατά τη στάση και τη βάδιση.
• Bελτίωση καρδιαγγειακής κατάστασης του ατόμου.
• Aυτοεξυπηρέτηση και μία καλύτερη ποιότητα ζωής.

Η νόσος του Πάρκινσον είναι μία προοδευτική διαταραχή του κεντρικού νευρικού συστήματος, η οποία συνδέεται με την έλλειψη ντοπαμίνης που είναι υπεύθυνη για την αναμετάδοση εντολών από τον εγκέφαλο στο σώμα. Δεν είναι πνευματική διαταραχή και δεν είναι θανατηφόρα. Τα βασικά συμπτώματα είναι ο τρόμος ηρεμίας, η ακαμψία και η βραδυκινησία.

Τα δευτερεύοντα συμπτώματα είναι:

• H αστάθεια στη στάση (μείωση των αντανακλαστικών στάσης προκαλεί απώλεια ισορροπίας).
• Oι διαταραχές της βάδισης (πρόσθια κλίση σώματος-αστάθεια στις στροφές, βάδιση με μικρά και σερνόμενα βήματα, σύντομο πάγωμα-freezing της βάδισης και επανέναρξη με δυσκολία).

Το αποτέλεσμα των παραπάνω συμπτωμάτων σύμφωνα με έρευνες (Morris 2000), είναι περίπου το 35% των ασθενών να έχουν υποστεί πτώση και το 18% από αυτούς υφίστανται κατάγματα. Η βαρύτητα και η διάρκεια της νόσου παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη σχέση από τους παράγοντες κινδύνου για πτώση.

Έχει αποδειχθεί ότι η άσκηση αποτελεί αξιόπιστη παρέμβαση για τη μείωση των δυσμενών επιδράσεων της νόσου του Πάρκινσον τόσο για τις διαταραχές της στάσης, όσο και για τις διαταραχές της ισορροπίας και της βάδισης. Η σωστή ενδυνάμωση των μυών σε συνδυασμό με ασκήσεις ισορροπίας και βάδισης, βοηθάει άμεσα στην καλύτερη αυτοεξυπηρέτηση των ατόμων που πάσχουν από τη νόσο του Πάρκινσον και βελτιώνει άμεσα την ποιότητα ζωής του συνανθρώπου μας.

Η βελτίωση των φυσικών ικανοτήτων (δύναμη, ευκαμψία, συντονισμός κινήσεων) και η βελτίωση της ευεξίας και της δυσκινησίας, θα μας δώσουν μόνιμα αποτελέσματα για καλύτερη ποιότητα ζωής. Ελάτε σήμερα κιόλας, για μία συνεδρία αξιολόγησης εντελώς δωρεάν και συμβουλευτείτε μας για τα οφέλη που μπορεί να έχει ο άνθρωπος που χρήζει βοηθείας, με σωστή και συστηματική άσκηση!

Η Σκήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ) είναι μία ανίατη, χρόνια πάθηση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (ΚΝΣ), η οποία μεταβάλλει την επικοινωνία του ασθενούς με το περιβάλλον. Σε προχωρημένη μορφή προκαλεί μερική ή ολική παράλυση. Υπολογίζεται πως 2.500.000 άνθρωποι στον κόσμο υποφέρουν από τη νόσο. Η συχνότητα εμφάνισης της νόσου στις γυναίκες είναι διπλάσια απ’ ότι στους άντρες. (Schering, 1999). Τα ακριβή αίτια της ΣΚΠ δεν έχουν γίνει ακόμα γνωστά.

Η άποψη που ίσχυε τα προηγούμενα χρόνια, ότι απαγορεύεται οποιοδήποτε είδος άσκησης σε άτομα με ΣΚΠ, αντικαταστάθηκε μετά την αναγνώριση ότι η αδράνεια είναι υπεύθυνη για διάφορες επιπλοκές καθώς και για τον πρόωρο θάνατο των ασθενών. Διαπιστώθηκε ότι υπήρχε επιδείνωση της ασθένειας λόγω της ακινησίας. Εξαιτίας αυτής, λοιπόν, παρατηρήθηκαν προβλήματα στο καρδιαγγειακό, στο αναπνευστικό και στο κυκλοφορικό σύστημα του ατόμου με ΣΚΠ.

Η άσκηση συμβάλλει στην αύξηση της μυϊκής δύναμης και της καρδιοαγγειακής λειτουργίας. Έτσι αν μια επιδείνωση της νόσου αναγκάσει τον ασθενή να διακόψει τη φυσική δραστηριότητα, μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα αποθέματα. Όταν υποχωρήσουν τα συμπτώματα ο ασθενής μπορεί να επιστρέψει στην άσκηση, έχοντας ένα καλό θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορεί να "ξαναχτίσει".

Η άσκηση έχει τα εξής σημαντικά οφέλη για τα άτομα που πάσχουν από ΣΚΠ:

• Βελτιώνει τη διάθεση και αυξάνει την αυτοπεποίθηση του ασκούμενου. .
• Βοηθάει στη ρύθμιση του βάρους.
• Αυξάνει την αντοχή.
• Μειώνει την κούραση.
• Βελτιώνει τον ύπνο του ασθενούς.

O σακχαρώδης διαβήτης είναι ένα χρόνιο νόσημα, που απαντάται σε μεγάλη συχνότητα, με διάφορες επιπλοκές που ελαττώνουν το προσδόκιμο επιβίωσης και την ποιότητα ζωής του ανθρώπου. Διακρίνεται σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι (ιδιοπαθής) και τύπου ΙΙ (εμφάνιση σε ενηλίκους, παχυσαρκία).

Η σωματική άσκηση σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου Ι προκαλεί:

• Aύξηση της ευαισθησίας στην ινσουλίνη.
• Mείωση των επιπέδων γλυκόζης.
• Mείωση των δόσεων ινσουλίνης.
• Aναστολή της πρώιμης αθηρωμάτωσης.

Σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ η συστηματική άσκηση παρουσιάζει ακόμα μεγαλύτερα ευεργετικά αποτελέσματα:

• Ρυθμίζει τη συγκέντρωση λιπιδίων και λιποπρωτεϊνών στο αίμα.
• Μειώνει την υπέρταση και ελαττώνει τον κίνδυνο καρδιαγγειακών παθήσεων.
• Βελτιώνει την ευαισθησία έκκρισης της ινσουλίνης μετά από τη λήψη γλυκόζης από το στόμα.
• Αυξάνει την κατανάλωση θερμίδων και ελέγχει το σωματικό βάρος.
• Αυξάνει το επίπεδο φυσικής κατάστασης , προσφέρει υγιή τρόπο διαβίωσης και βελτιώνει την ποιότητα ζωής.

Με τη σωστή και συστηματική άσκηση επιτυγχάνουμε αύξηση της αυτοεκτίμησης, του αισθήματος υγείας, ευεξίας και αυτοπεποίθησης, ενώ μειώνουμε τα ποσοστά κατάθλιψης σε ασθενείς με σακχαρώδη διαβήτη. Μπορείτε σήμερα κιόλας να βελτιώσετε την ποιότητα της ζωής σας, κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και γίνετε πιο δραστήριοι, πιο λειτουργικοί και περισσότερο υγιείς

Το να γερνά κανείς συνιστά προνόμιο και στόχο της κοινωνίας. Αλλά είναι και μία πρόκληση που επηρεάζει από κάθε άποψη την κοινωνία του 21ου αιώνα». Με αυτό το μήνυμα η Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας επισημαίνει τη σπουδαιότητα της προσοχής στο θέμα της υγείας των ηλικιωμένων. Το 2000 στον κόσμο υπήρχαν 600 εκατομμύρια άνθρωποι άνω των 60 ετών, το 2025 θα υπάρχουν 1,2 δις. Όσο για το 2050 οι ηλικιωμένοι θα ανέρχονται σε 2 δις, ξεπερνώντας, για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας, τα παιδιά κάτω των 15 χρόνων.

Το «γήρας ουκ έρχεται μόνο», έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Οι συνέπειες της γήρανσης είναι ως ένα μεγάλο βαθμό αναπόφευκτες λόγω των γονιδιακών, φυσιολογικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Συνοδεύεται από μία σειρά αλλοιώσεων, τόσο στον ανθρώπινο οργανισμό (μυοσκελετικό, νευρικό, καρδιοαναπνευστικό, ενδοκρινικό σύστημα), όσο και στην ψυχολογία των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας (αυξημένη κατάθλιψη κ.α.). Είναι όμως δυνατό να αποφευχθούν οι διαδικασίες της γήρανσης και αν ναι σε ποιο βαθμό;

Μετά από μακρόχρονη εμπειρία στα προγράμματα πρόληψης-παρέμβασης και αποκατάστασης και με την ολοκλήρωση ενός Μεταπτυχιακού Κύκλου Σπουδών στην «Άσκηση και Ποιότητα Ζωής», η δημιουργία ενός εξατομικευμένου προγράμματος τακτικής άσκησης και φυσικής δραστηριότητας φαίνεται ότι βελτιώνει την ποιότητα ζωής των ατόμων της τρίτης ηλικίας και μειώνει την εμφάνιση των νόσων τόσο σε οργανικό όσο και σε ψυχολογικό επίπεδο. Οι αλλαγές στον τρόπο ζωής, που περιλαμβάνουν σωστή στάση, εργονομία κατά τις συνήθεις καθημερινές δραστηριότητες και διάφορους τύπους άσκησης (αερόβια, αναερόβια, ασκήσεις αντίστασης κ.α.) μειώνουν σημαντικά την έκπτωση της λειτουργικότητας και τον αυξημένο κίνδυνο νόσων κατά τη γήρανση.

Η εξειδικευμένη γνώση της παθοφυσιολογίας κάθε ασθένειας- δυσλειτουργίας σε συνδυασμό με τα εξατομικευμένα προγράμματα άσκησης και αποκατάστασης που προσφέρονται στο χώρο μας, δίνουν τη δυνατότητα στους γονείς μας, τους συγγενείς μας και τους φίλους μας που ανήκουν σε αυτή την ηλικιακή ομάδα, να βελτιώσουν την ποιότητα της ζωής τους και να ζήσουν μία ευχάριστη χωρίς περιορισμούς καθημερινότητα. Μη διστάσετε να έρθετε στο χώρο μας, με την πρώτη διαδικασία αξιολόγησης εντελώς δωρεάν και μαζί να χτίσουμε ένα πιο λειτουργικό αύριο, χωρίς πόνους και εκπτώσεις στην καθημερινότητά μας.

Ενδεικτικά αναφέρονται κάποιες από τις θετικές επιδράσεις της άσκησης στα ηλικιωμένα άτομα στον πίνακα που ακολουθεί:

• ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΕΣ (βελτιώνει τη VO2max, την καρδιακή παροχή, την πίεση του αίματος, μειώνει τον κίνδυνο εμφάνισης στεφανιαίας νόσου).
• ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΤΥΠΟΥ ΙΙ (μειώνει την επιδημιολογία, βελτιώνει τον έλεγχο της γλυκόζης και την ευαισθησία της ινσουλίνης).
• OΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ (μειώνει την οστική απώλεια σε γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, μειώνει τα κατάγματα του ισχίου και της σπονδυλικής στήλης, μειώνει τον κίνδυνο των πτώσεων).
• ΟΣΤΕΟΑΡΘΡΙΤΙΔΑ (βελτιώνει τη λειτουργία και μειώνει τον πόνο).
• ΝΕΥΡΟΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ (μειώνει τους ρυθμούς της κατάθλιψης και βελτιώνει τα επίπεδα της μνήμης, βελτιώνει την ποιότητα του ύπνου).
• ΚΑΡΚΙΝΟΣ ( βελτιώνει την ποιότητα της ζωής και μειώνει την κόπωση, πιθανή μείωση κινδύνου στον καρκίνο του στήθους, στον προστάτη και στο ορθό έντερο)
• ΜΕΙΩΝΕΙ ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΘΝΗΣΙΜΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΝΟΣΗΡΟΤΗΤΑΣ

Η συχνότητα των πτώσεων είναι πολύ σημαντικό θέμα για την ευρύτερη κοινωνία, αφού ένα στα τρία άτομα άνω των 65 ετών πέφτει κάποια στιγμή στη ζωή του. Το 60% των πτώσεων συμβαίνουν δε μέσα στο ίδιο τους το σπίτι κι επίσης οι πτώσεις αυξάνονται κάθε δεκαετία της ζωής. Πολλοί από τους ηλικιωμένους πέφτουν συχνότερα από μία φορά και τουλάχιστον το 1/3 απ’ αυτούς χρειάζονται κάποιου είδους ιατρική περίθαλψη.

Η βάδιση καθώς και η ικανότητα διατήρησης στην όρθια θέση του σώματος σημαίνει συνεργασία του νευρικού και του μυοσκελετικού συστήματος. Είναι γνωστή η σπουδαιότητα για τη διατήρηση της ισορροπίας και της καλής υγείας, η συνεργασία όλων των συστημάτων του ανθρώπινου οργανισμού νευρομυϊκού - καρδιαγγειακού, των οποίων οι διαταραχές συνεπάγονται την παρoυσία νοσηρών καταστάσεων, ικανών να επηρεάσουν αυτές τις λειτουργίες. Επομένως ένα πρόγραμμα άσκησης των ηλικιωμένων για αποφυγή των πτώσεων, θα πρέπει να καλύπτει όλα τα συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού, γιατί η βάδιση είναι μία σύνθετη και πολυπαραγοντική διαδικασία.

Η συστηματική άσκηση των ηλικιωμένων επιδρά θετικά στα διάφορα συστήματα του οργανισμού, με την ποιοτική και ποσοτική μείωση που προκαλεί στις εκφυλιστικές αλλοιώσεις και γενικά στην επιβράδυνση της φυσιολογικής φθοράς. Οι ασκήσεις έχουν ως σκοπό την αύξηση της δύναμης, της αντοχής, της ισορροπίας και της λειτουργικής ικανότητας.

Αυτές πραγματοποιούνται στο Θεραπευτικό Γυμναστήριο και είναι απαραίτητο ένα πρόγραμμα άσκησης με διάρκεια τουλάχιστον τέσσερις εβδομάδες και με συχνότητα 3 φορές/εβδομάδα, ώστε να έχουμε ουσιαστικά αποτελέσματα.